Observationes anatomicae et chirurgicae quatuor : commentatio quam ad veniam docendi in Academia Fridericia Halensi cum Vitebergensi sociata rite impetrandam gratiosi medicorum ordinis consensu et auctoritate die XXVI. mensis Junii A.D. MDCCCLVII hora XI / publice defendet Richardus Volkmann ; assumpto ad respondendum socio Francisco Schweigger-Seidel.

  • Volkmann, Richard von, 1830-1889.
Date:
[1857]
Catalogue details

Licence: Public Domain Mark

Credit: Observationes anatomicae et chirurgicae quatuor : commentatio quam ad veniam docendi in Academia Fridericia Halensi cum Vitebergensi sociata rite impetrandam gratiosi medicorum ordinis consensu et auctoritate die XXVI. mensis Junii A.D. MDCCCLVII hora XI / publice defendet Richardus Volkmann ; assumpto ad respondendum socio Francisco Schweigger-Seidel. Source: Wellcome Collection.

Provider: This material has been provided by The Royal College of Surgeons of England. The original may be consulted at The Royal College of Surgeons of England.

    32/46 (page 28)
    superant, saepius telae cellularis tenerrimo stratu contineantur, qui velut cuticula pellucida difficile de cartilaginis superficie detrahi possit. Itaque si vasorum ramificationes sanguine impletae erant, trunco scilicet eorum a membrana synoviali proficiscente vacuo, in observatione minus diligenti vascularisationis, ut ajunt, cartilaginum suspicio sponte se obtulit. Haec explicandi ratio ni fallor in multos casus cadit, ubi in cartilaginibus sanis vel levius mutatis vasa sanguifera novae originis animadversa sunt. Pseudomembranae autem in ejusmodi, quos Teissiervs et Bonnetus dissecue- runt articulis facillime eo oriri potuerunt, quod, ut jam fusius demonstravi, cartilagines tela cellu- losa obvelatae partim concreverunt; telae vero cellulosae in omni genere atrophiae luxuriem saepissime observari, inter omnes constat. His omnibus bene perpensis dubium esse nequit, omnem morbi decursum ex atrophiarum nonnullarum natura melius explicari, quam mirifica ista inflammatione, cujus quies causa fingeretur, exponi. Itaque Cloquetii theoria multo praeferenda. — In dijudi- canda morbi hujus natura atque indole duae observationes ab illustrissimo Adams*) institutae non negligendae sunt, etiamsi insit in iis aliquid, quod a re nostra alienum sit. Bis enim autor ille observavit cubitum, in quo perdiu supinatio et pronatio non existeret, ita mutatum, ut forma capituli radii et rotulae ex arthrodia in gynglimum mutata esset, unde clare elucet, quantum motus ad conservandam vel immutandam articulorum formam atque conditionem valeat. Haec sententia etiam aliis a Dupuytren et Cruveilhier factis observationibus probari videtur. Scilicet uterque virorum illorum clarissimorum caput radii, quum primis vitae annis luxatione deviatum esset, quasi rotulae pressione et articuli vinculis liberatum normali majorem longitudinem assequi viderunt, ita ut idnae extremitatem glenoideam altius supercederet. — Effusiones denique sanguinis in cavum articuli et in partes circumjacentes, quas Teissiervs et Bonnetus semper se observasse affirmant, facile ex causis mechanicis derivari possunt. Effici- untur musculorum motibus, quos satis constat in membranis mucosis quoque creberrimas haemor- rhagias excitare. Manifestum est motus vel levissimos, et qui ne percipiantur quidem ab aegrotis, in articulis parum mobilibus vasorum rupturas et haemorrhagias inde pendentes evocaturos esse, praesertim si cavitatis articularis diminutio accedit. Quare satis perspicuum videtur, cur in anky- losibus incompletis et in articulorum rigiditate sanguinis effusiones sive in ipsam capsulam, sive in vicinas partes factae saepius adsint. — Ceterum ne longissimam quidem artuum quietem et immo- bilitatem articuli obliteratio et atrophia necessario sequitur, ut Velpeau, Nelaton et alii recte monuerunt. Ex quo Malgaignius**) male colligit, immobilitatem articuli ad provocandam anky- losin omnino nunquam sufficere, contra inflammationem latentem ubique incusandam esse. In maxilla inferiore saepius observatum est condylum unius lateris et mobilem et prorsus sanum esse, cum alter per longum annorum cursum constante ankylosi laboraret. In notissimo Kuhnholtzii casu ankylosis unius maxillae lateris per sexaginta adeo annos duraverat, nec tamen ulla alterius condyli, qui per tot annorum seriem motus non fecisset , mutatio morbosa sive ankylosis inventa est. Similia in aliis articulis licet rarius animadversa sunt. De eo autem, cur praesente artuum immobilitate ankylosis in nonnullis casibus oriatur, in aliis articulus ne mutetur quidem, adhuc dijudicari non potest. *) Dublin Journ. ISIO. — Gurlt 1. c. pag. 301. **) J. F. Malgaigne, Abhandlung der chirurgischen Anatomie etc. aus dem Franz. Prag 1SI2.